Trabzon Atatürk Köşkü Trabzon'un 7 km. güney batısında, Soğuksu tepesinde yer alan Atatürk Köşkü şehrin bir simgesidir. Köşk, 1903 yılında Konstantin Kabayanidis isimli bir Rus tarafından yapılmış, 1916-1918 yıllarındaki işgal sırasında Rusların karargahı olmuştur. Cumhuriyetin ilanından sonra mülkiyeti hazineye geçmiş, Atatürk'ün 15 Eylül 1924'te Trabzon'u ziyaretinde de O'na hediye edilmiştir. Atatürk, Trabzon'a 1930 ve 1937 yıllarındaki gelişlerinde burada kalarak vasiyetinin bir bölümünü yazmıştır. Atatürk'ün ölümünden sonra köşk, kızkardeşi Makbule Atadan'a geçmiş.
17.4.1943'te de Trabzon Belediyesi'nce kamulaştırılmıştır. 1964 yılından itibaren Müzeye dönüştürülmüştür.
XIX. yüzyıl Avrupa mimarisi özelliklerini taşıyan köşk, dört katlıdır. Birkaç mermer basamakla çıkılan birinci katın ortasında bir salon ve bunun çevresinde sıralanmış odalar vardır.Salonun ortasında bir bilardo ile duvarda 15 Eylül 1924 Pazartesi günü Trabzon Belediyesi'ne Atatürk'e verilen ziyafette Belediye Başkanı Kazazoğlu Hüseyin Efendi'nin nutkun'a karşılık Atatürk'ün söyledikleri yazılıdır. Ayrıca burada Atatürk'ün Trabzon'a gelişi ile ilgili resimler sergilenmiştir. Misafir odasında ampir uslüpta oturma takımları, çini vazo ve bir vitrin içerisinde biblolar sergilenmiştir. Diğer odalarda yemek takımları, eski bir radyo, orjinal etejerler, mutfakta kristal ve antika yemek takımları porselenler görülmektedir. Ahşap bir merdivenle çıkılan ikinci katta muhafızlara ait odalar, banyo dairesi ve yatak odası bulunmaktadır. Yatak odasında Atatürk'ün yattığı yatak, çalışma masası ve çizmiş olduğu bir harita ile tarihteki Türk devletlerini simgeleyen bayraklar görülmektedir.
Üçüncü katta ise depo olarak kullanılan odalar dikkat çekmektedir. Yapının alt katında ise kalorifer tesisatı ile kurnalı küçük bir hamam vardır.
Trabzon ili, Maçka ilçesi, Altındere köyü sınırları içerisinde yer alan (Eski Yunanca adı: Panagia) deresinin batı yamaçlarında Kara (Eski Yunanca adı: Mela) tepesi üzerinde deniz seviyesinden 1.150 m yükseklikteki eski YunanOrtodoksmanastır ve kilise kompleksi olup, tam adı Panagia Sumela (Παναγία Σουμελά) veyaTheotokos Sumeladır.
Kilisenin içi fresklerle kaplıdır:
Kilise içinde Meryem figürleri Gürcülerin kullandıkları Gürcü madonna şeklinde resmedilmiştir.
Asıl kilisenin absid kısmında, güney duvarında yukarıda Meryem'in doğuşu ve mabede sunuluşu, tebliğ, İsa'nın doğuşu, mabede sunuluşu ve hayatı, altta İncilden resimler.
Kilisenin doğuya bakan yukarı kısmında 2. sırada Genesis, Ademin yaratılışı, Havva'nın yaratılışı, Tanrı'ın tembihi, İsyan (Adem ile Havvanın yasak meyveyi yemeleri), Cennetten kovulma. 3. sırada: Yeniden dirilme, Thomas'ın şüphesi, Kabirde bir melek, Nikaia konsülü.
Absid kısmının dışında, yukarıda Mikail, Cebrail bulunmaktadır .
Karadeniz Bölgesine ait bazı kültürel özellikler şöyledir; Şivesi Yemekleri Kemençe ve Horon
Şivesi:
Karadeniz konuşulan şive laz şivesidir.
Tüm Kafkas dilleri gibi Lazca bol miktarda sessiz harfe (consonant) sahip olup, diğer Güney Kafkas dillerinde bulunmayan /f/, /y/ ve /h/ gibi sessizleri ve Hopa ve Borçka (Çxala) dialektinde kullanılan uvular (küçük dil) sessizi (consonat) /q/ harfini de barındırdığından ait olduğu dil ailesinin, consonant sayısı bakımımdan en zengin dilidir. Lazca özellikle büyük kentlere göçen genç nüfusun hızlı asimilasyonu sonucu yok olmak üzeredir.
Yemekleri:
Yörede mısır, lahana ve hamsinin özel bir yeri vardır. Çünkü bütün yemek çeşitleri bunlar etrafında yoğunlaşmıştır. Ayrıca birkaç istisna dışında Rize’de kurutma söz konusu değildir. Bu nedenle turşu da ön plana çıkmaktadır. Bu yiyecekler süt ürünleri ile desteklendiğinde beslenme dengelenmektedir. Mısır ekmeği ince öğütülmüş mısır, ılık su ile yoğurulur,birazda tuz eklenir ve plekide pişirilir. Eskiden ekmek olarak yalnızca mısır ekmeği vardı. Yoğurtla mısır ekmeği yöre yemek kültürünün önemli bir öğesidir
Kemence ve Horon: Kemençe, Doğu Karadeniz bölgesinde yaygın olan ve rebap, keman türü yaylı çalgılarla akraba olduğu sanılan, bir yay yardımıyla çalınan üç telli geleneksel halk çalgısının adı olup, klasik kemençe ile karıştırılmasını önlemek amacıyla Karadeniz kemençesi ya da Laz kemençesi olarak da adlandırılmaktadır.
Karadeniz kemençesi temel müzik aleti olduğu özellikle Giresun, Trabzon, Rize,Artvin ve Ordu'nun yanı sıra kısmen Samsun ,Bayburt,Gümüşhane, Cumhuriyet döneminde Karadenizlilerin topluca göç ettiği Adapazarı, İzmit köylerinde ve büyük şehirlerde kullanılır.
Horon:
Yörede yaşantısının önemli kısmını oluştururdu. Dede, baba, kaynana, torun, kız veya gelinin bir horonda buluştuğu çok olurdu. Temel eğlence, horon ile türkülerdi. Horon; Horon oynamak, horon kurmak, horona durmak, horon yapmak ve horon vurmak adlarıyla yörede bilinir.
Akarsu bakımından Türkiye'nin en zengin bölgesidir. Türkiye'nin en uzun nehri Kızılırmak ve dünyanın en hızlı akan ve en derin nehirlerinden biri olan Çoruh Karadeniz Bölge'mizdedir. Karadeniz Bölgesi nehirlerinin önemli bir özelliği çok sayıda kola sahip olmalarıdır. Karadeniz Bölgesi ırmaklarının çok sayıda; dere veya çay olarak adlandırılan kolu vardır. Eskişehir'den geçen Porsuk Çayı da Sakarya Irmağı'nın kollarından biridir.
Karadeniz Bölgesi'nin Nehirleri:
Kızılırmak - Başlıca kolları; Delice Irmağı - Devrez - Gökırmak
Yeşilırmak - En büyük kolu; Kelkit Çayı
Sakarya - Başlıca Kolları; Porsuk Çayı - Ankara Çayı
Çoruh - Çok sayıda kolu vardır.
Filyos Çayı
Bartın Çayı
Harşit Çayı
Çoruh Nehri, Türkiye sınırları içinde, Artvin'de doğup, sınırlarımız dışında Batum'dan Karadeniz'e dökülmektedir.
Bölge, Türkiye’nin kuzeyindedir. İsmini kuzeyindeki Karadeniz’den alır. Bölge, doğuda Gürcistan sınırından başlayarak, batıda Sakarya Ovası ile Bilecik’in doğusunda kadar uzanır.
Türkiye yüzölçümünün % 18'ine sahip olan bölge, bu oranla yüzölçüm bakımından üçüncüdür. Doğu - batı istikametinde en uzun olan bölgemizdir. Bölge, batıdan doğuya doğru yaklaşık 1400 km lik uzunluğa, kuzey - güney istikametinde ise 100 - 200 km arasında değişen genişliğe sahiptir.
Yeryüzü Şekilleri
Bölgenin yeryüzü şekillerini III.jeolojik devirde Alp kıvrımları sonucu oluşan doğu- batı yönündeki Kuzey Anadolu Dağları ile bu dağlar arasındaki oluklar oluşturmaktadır.
Batıda üç kuşak halinde uzanan bu dağlar kuzeyden güneye doğru; Küre, Bolu-Ilgaz ve Köroğlu dağları şeklindedir. Ortada Canik Dağları ve Doğuda ise iki kuşak halindedir. Bunlar; kuzeyde Giresun-Rize Dağları, güneyde ise Mescit, Kop ve Çimen dağları şeklindedir.
Karadeniz boyunca uzanan dağların yükseltileri batıda 2000 m civarında olup, Orta Karadeniz'de 1000 m'ye kadar inmekte, doğuda ise yükselti 4000 m'ye çıkmaktadır (en yüksek yer Rize’de Kaçkar dağıdır).
Dağların kıyıya paralel uzanması sonucunda kıyılar fazla girintili - çıkıntılı değildir. Küçük koylar hariç, kıyılarda önemli girinti ve çıkıntı yoktur. Bu nedenle Sinop limanı dışında, büyük gemileri barındıracak doğal limandan yoksundur..
Güçlü dalgalar, kıyıda falez oluşumuna neden olur. Kıyılar boyuna kıyı tipi özelliğini taşır. Kızılırmak ve Yeşilırmak ağzında oluşan deltalar dışında, kıyı çoğu yerde diktir.
Bölgenin kuzeye bakan yamaçlarında, yamaç yağışları artmıştır.
Toprak Özellikler
Bölgede, iklime bağlı olarak asit tepkime (reaksiyon) gösteren, koyu renkli, humus bakımından zengin yıkanmış çeşitli topraklar bulunur. Kuzey Anadolu Dağları’nın fazla yağış alan kuzey yamaçlarında boz ve esmer renkte kireçsiz orman toprakları yaygındır. Toprak yüzeyinde kimyasal reaksiyonun fazla olması, toprak katmanlarının kalınlaşmasını kolaylaştırır. Aynı dağların güneye bakan yamaçlarında yağışın azalması ve güneş radyasyonunun artmasıyla kireçli kahverengi orman toprakları bulunur. Batı Karadeniz Bölümü’nde de podzol topraklarına rastlanır.
Akarsu ve Gölleri
Bölgenin en önemli akarsuları, Çoruh( Türkiye'nin en hızlı akışlı akarsuyudur), Yeşilırmak, Kızılırmak, Bartın(Üzerinde ulaşımın yapılabildiği tek akarsuyumuzdur) ve Yenice (Filyos) çayları ile bir bölümü bölgede yer alan Sakarya'dır.
Kaynağını dağ sıralarının denize dönük yamaçlarından alan akarsular bol yağış ve eğim nedeniyle, gürdür. Ancak küçük dereler halindedir.
Bölgede göller az ve küçüktür. Başlıcaları; Tortum, Sera, Abant ve Yedigöller (heylan set gölleri),
İklim ve Bitki Örtüsü
Bölgede Karadeniz iklim şartları etkilidir. Her mevsim yağışlıdır. Yıllık sıcaklık farkı azdır. Yazları serin, kışları ılıktır.
Türkiye'nin en fazla yağış alan bölgesi Karadeniz'dir. İl olarak Rize (2400 mm)en fazla yağış alan ilimizdir ( Sebebi güneyindeki yüksek dağların hakim rüzgar yönüne dik olmasıdır.) Yıllık yağış miktarı 1500 mm kadardır.
Dağlar kıyı kesimin nemli havasının iç kısımlara geçmesini engeller Bölgenin kıyı ile iç kesimleri arasında önemli iklim farkları görülür.
Nüfus ve Yerleşme
Bölgede 2000 nüfus sayımına göre 8 439 213 kişi yaşamaktadır. Nüfus yoğunluğu Türkiye ortalamasının altındadır. Fakat Orta ve Doğu Karadeniz bölümlerinin özellikle kıyı kesimlerinde nüfus yoğunluğu fazladır.
Doğal koşullar nedeniyle nüfusun büyük bölümü kıyıda toplanmıştır. İç kısımlar kıyılar kadar yoğun nüfuslu değildir.
Kıyı ovaları, maden ve endüstri bölgeleri yoğun nüfusludur. Bölgede doğal koşullar nedeniyle şehirleşme oranı düşüktür.
Çukurova Üniversitesi kampusünde öğrenci ve personelin beslenme hizmeti için 10000 kisiye yemek çikartabilecek kapasitede, 6500 metrekare alani olan bir kafeterya bulunmaktadir. Kampus içerisindeki bütün fakülte ve yüksekokullarin öğrenci ve personeline ögle yemegi bu merkezi kafeteryada verilmektedir. Günde yaklasik 5000 öğrenci ile personel merkezi kafeteryada yemek yemektedir.
MERKEZİ KÜTÜPHANE
Arastirma ve egitimin en önemli destek birimi olan Üniversite Merkezi Kütüphanesi'nin 10000 metrekarelik kapali alani bulunan yeni binasinda ayni anda 800 okuyucunun yararlanabilecegi okuma salonlari, arastirma yapmak isteyenler için özel odalar ile 1 sergi, 1 konferans salonu ve öğrencilerin kullanimina açik 1 internet salonu yer almaktadir.
KİTABEVİ
Çukurova Üniversitesi Kitabevi Merkezi Kütüphane'nin giriş katında yer almaktadır. Ögrenciler, Üniversite'ye baglı fakültelerin yayınları ile ögretim üyeleri tarafından önerilen ders kitaplarının büyük bir kısmını buradan temin etmektedirler. Kitabevinde ayrıca kirtasiye satışı da yapılmaktadır.
SOSYAL TESİSLER
Üniversitemizde yapılacak bilimsel, sosyal ve kültürel etkinliklere katilacak konuklarin agirlanması amaciyla üniversite kampusünün en güzel yerinde, Seyhan Baraj Gölü kenarinda insa edilmis olan Sosyal Tesisler, konukevi ve yemek salonu ile konuklarin tüm ihtiyaçlarinin karsilanabilecegi sekilde düzenlenmiştir. Konukevi 6'si iki, 6'si 4 yatakli 12 odadan olusmaktadir. Sosyal Tesislerde ayrica, haftanin üç günü bayanlara, dört günü baylara hizmet verilen kuaför salonu mevcuttur. Sosyal Tesislere ek olarak Kampus içinde 50 yatak kapasiteli bir diger konukevi de bulunmaktadir.
Çukurova Üniversitesi'nin ana yerleşkesinin adı "Balcalı"dır. 22.000 dekarlık alanla Türkiye'deki en geniş yerleşke olan "Balcalı", Adana şehrinin hemen kuzeyinde ve şehir merkezinden 10 km uzaklıkta bulunan her yönüyle seçkin bir yerleşkedir. Seyhan Baraj Gölü'nün Hidroelektrik Santralı girişine uzanan Güneydoğu bölümünün Doğu ve Kuzey yakasına bir yarımada şeklinde giren alanda yer alan Balcalı doğal güzellikleri ile de eşsiz bir eğitim-öğretim ve araştırma alanıdır. "Balcalı" adı, Üniversitenin kurulmasından önce yerleşke alanında bulunan "Balcalı Köyü"nden gelmektedir.
Ana yerleşkede yönetim ve eğitim-öğretim birimleri yanında, değişik bilim dallarında çeşitli araştırmalara olanak sağlayan araştırma ve uygulama merkezleri, araştırma-uygulama çiftlikleri, laboratuvarlar, hastane kompleksi, merkezi kütüphane, öğrenci ve personele öğle yemeği veren kafeteryalar, çeşitli dinlenme tesisleri, sosyal alanlar, spor tesisleri, lojmanlar, sosyal tesisler ve Kredi ve Yurtlar Kurumu'na bağlı yurtlar yer almaktadır.
.jpg)
